|
Μέσα στη λάσπη θαμμένος χρυσός
Λάμπει και βράζει, ο αέρας μισός
Δεν αναπνέω και ίπταμαι, είσαι κοντά
Μπες στα κρυφά και κοίτα με
πόρτες διάπλατα σου ανοίγω
Κι ό,τι κράταγα δικό μου χρόνια
στ’ άρωμά μου κράτα το
Να ‘χεις κάτι από εμένα αιώνια
να θυμάσαι αν ζω ή αν δε ζω
Κι ό,τι κράταγα δικό μου χρόνια
στο ‘δωσα σε άρωμα
Να ‘χεις κάτι από εμένα
κι ας είμαι μακριά
Μέσα στης πόλης το γκρίζο κενό
χάνεται ο κόσμος, πέφτω κι εγώ
μια σκέψη σου κι αφήνομαι στη μουσική
Μπες στα κρυφά ξεγύμνωσα
Κάθε τι που σου ‘χω κρύψει
Κι ό,τι κράταγα δικό μου χρόνια
στ’ άρωμά μου κράτα το
Να ‘χεις κάτι από εμένα αιώνια
να θυμάσαι αν ζω ή αν δε ζω
Κι ό,τι κράταγα δικό μου χρόνια
στο ‘δωσα σε άρωμα
Να ‘χεις κάτι από εμένα
κι ας είμαι μακριά
κι ας είμαι μακριά
|
Mésa sti láspi thamménos chrisós
Lábi ke vrázi, o aéras misós
Den anapnéo ke íptame, ise kontá
Bes sta krifá ke kita me
pórtes diáplata su anigo
Ki ó,ti krátaga dikó mu chrónia
st’ áromá mu kráta to
Na ‘chis káti apó eména eónia
na thimáse an zo í an de zo
Ki ó,ti krátaga dikó mu chrónia
sto ‘dosa se ároma
Na ‘chis káti apó eména
ki as ime makriá
Mésa stis pólis to gkrízo kenó
chánete o kósmos, péfto ki egó
mia sképsi su ki afínome sti musikí
Bes sta krifá ksegimnosa
Káthe ti pu su ‘cho krípsi
Ki ó,ti krátaga dikó mu chrónia
st’ áromá mu kráta to
Na ‘chis káti apó eména eónia
na thimáse an zo í an de zo
Ki ó,ti krátaga dikó mu chrónia
sto ‘dosa se ároma
Na ‘chis káti apó eména
ki as ime makriá
ki as ime makriá
|
