Ο κάθε άνθρωπος
μες στη ζωή είναι μόνος του
φίλο πιστό σαν θα βρει
θα ‘ναι μόνο ο πόνος του
Λίγη χαρά σαν του τύχει
μπορεί και μοιράζεται
μα το ποτήρι της λύπης
θα πιει μοναχός
Μοναξιά μες στην ψυχή
Μοναξιά μες στη βροχή
Μοναξιά μέσα στον κόσμο
Μοναξιά στην ερημιά
Μα η δική σου η ανάμνηση
δυο φορές ειν’ μοναξιά
αφού μου `δωσες και μου `κλεψες
της ζωής την ομορφιά
Αφού μου `δωσες τη χίμμαιρα
και τη μέθη της ψευτιάς
μ’ άφησες μονάχη σήμερα
στον καημό της μοναξιάς
Μ’ άφησες μονάχη σήμερα
στον καημό της μοναξιάς
|
O káthe ánthropos
mes sti zoí ine mónos tu
fílo pistó san tha vri
tha ‘ne móno o pónos tu
Lígi chará san tu tíchi
bori ke mirázete
ma to potíri tis lípis
tha pii monachós
Monaksiá mes stin psichí
Monaksiá mes sti vrochí
Monaksiá mésa ston kósmo
Monaksiá stin erimiá
Ma i dikí su i anámnisi
dio forés in’ monaksiá
afu mu `doses ke mu `klepses
tis zoís tin omorfiá
Afu mu `doses ti chímmera
ke ti méthi tis pseftiás
m’ áfises monáchi símera
ston kaimó tis monaksiás
M’ áfises monáchi símera
ston kaimó tis monaksiás
|