|
Λυκαβηττό
Λένε το λόφο που τ’ αστέρια κοιτώ
Λες κι έχει κάνει το τσιμέντο εμετό
Φτωχή μου Αθήνα στο χαλάκι σου
Την Κυριακή
Μοναστηράκι ή Θησείο μπορεί
Έχουν ανοίξει χίλια δυο στου Ψυρρή
Μα εμείς θα βλέπουμε τη θάλασσα
Από ψηλά
Τα καλοκαίρια θα τα δεις πιο καλά
Εδώ το φως χτυπάει με δύναμη
Να τα δένδρα πού’χουνε καεί
Κανείς δεν εννοεί το ένα
Στο σι ντι ρομ
Θα κολυμπήσω κάποια νύχτα λοιπόν
Και θα βουτήξω με καρδιά στο παρόν
Στον Ιλισσό τον ποταμό και στον Ηριδανό
Την πένα
Ποιο στιχάκι
Θα μεταμόρφωνε το βατραχάκι
Που γράφει ΠΑΟ πάνω στο βραχάκι
Μ’ ολέ ολέθρια μπογιά
Στην Πνύκα μια βραδιά
Ποιο φιλί μου
Θα μεταμόρφωνε τα προσφιλή μου
Σε πριγκιπόπουλα ακμαίου δήμου
Στου Φιλοπάππου την καρδιά
Στην Πνύκα μια βραδιά
Οι γενναίοι
Απ’ τ’ αρχαιότερα βαστάνε οι νέοι
Και γεια σου Αθήνα γεια σας Αθηναίοι!
Ακρο Ακρόπολη γριά
Η μόνη γιατρειά
Παρηγόρα
Τους αναρίθμητους ρε Πυθαγόρα
Δεν ήρθε φαίνεται ακόμα η ώρα
Αλλά δεν είναι και μακριά
Τελειώνει η αποκριά
Πανεπιστή πανεπιστήμιό μου πόρτα γνωστή
εμπορικά του δρόμου με τα ρολά
κατεβασμένα επειδή
η ντρόγκα σαν παιδί δεν παίζει
Στο σι ντι ρομ
Θα κολυμπήσω φίλε γνώθι σαυτόν
Κι απ’ του μετρό τη φλέβα που ’ναι μπετόν
Τον Ιλισσό θα τραγουδώ
Στου Μάνου το σκοπό
Για σένα
Ποια κολώνα
Θα εξακτίνιζε τον Παρθενώνα
Να γίνει μέτρο, μέτρο κάθε αιώνα
Για την παγκόσμια ομορφιά
Δυο χέρια με καρφιά
|
Likavittó
Léne to lófo pu t’ astéria kitó
Les ki échi káni to tsiménto emetó
Ftochí mu Athína sto chaláki su
Tin Kiriakí
Monastiráki í Thisio bori
Έchun aniksi chília dio stu Psirrí
Ma emis tha vlépume ti thálassa
Apó psilá
Ta kalokeria tha ta dis pio kalá
Edó to fos chtipái me dínami
Na ta déndra pu’chune kai
Kanis den ennoi to éna
Sto si nti rom
Tha kolibíso kápia níchta lipón
Ke tha vutíkso me kardiá sto parón
Ston Ilissó ton potamó ke ston Iridanó
Tin péna
Pio sticháki
Tha metamórfone to vatracháki
Pu gráfi PAO páno sto vracháki
M’ olé oléthria bogiá
Stin Pníka mia vradiá
Pio filí mu
Tha metamórfone ta prosfilí mu
Se prigkipópula akmeu dímu
Stu Filopáppu tin kardiá
Stin Pníka mia vradiá
I gennei
Ap’ t’ archeótera vastáne i néi
Ke gia su Athína gia sas Athinei!
Akro Akrópoli griá
I móni giatriá
Parigóra
Tus anaríthmitus re Pithagóra
Den írthe fenete akóma i óra
Allá den ine ke makriá
Telióni i apokriá
Panepistí panepistímió mu pórta gností
eboriká tu drómu me ta rolá
katevasména epidí
i ntrógka san pedí den pezi
Sto si nti rom
Tha kolibíso fíle gnóthi saftón
Ki ap’ tu metró ti fléva pu ’ne betón
Ton Ilissó tha tragudó
Stu Mánu to skopó
Gia séna
Pia kolóna
Tha eksaktínize ton Parthenóna
Na gini métro, métro káthe eóna
Gia tin pagkósmia omorfiá
Dio chéria me karfiá
|
