Στο βιβλίο των ηρώων του τρόμου
βρήκα τις φάτσες που ζητούσες χθες
ζαρωμένος στη γωνιά του δρόμου
περνάς τις μέρες σου με προσευχές
Ένοχος για κάποια αιτία
που δεν την έμαθες ποτέ
πες μας ρε φίλε ποιος θεός σ’ ορίζει;
ποιος σε γεμίζει μ’ ενοχές;
Μεσ’ απ’ τ’ αντερά σου σκούζει τ’ όρνιο
που σου τρώει τα σωθικά
του Χριστού φοράει το χιτώνιο
και έχει το πρόσωπο του Μαρξ
έχει φροϋδικές ρυτίδες
και τα νύχια του γαμψά
τα χίλια πρόσωπα που σου `χει δώσει
είναι της Μέδουσας χτικιά
|
Sto vivlío ton iróon tu trómu
vríka tis fátses pu zituses chthes
zaroménos sti goniá tu drómu
pernás tis méres su me prosefchés
Έnochos gia kápia etía
pu den tin émathes poté
pes mas re fíle pios theós s’ orízi;
pios se gemízi m’ enochés;
Mes’ ap’ t’ anterá su skuzi t’ órnio
pu su trói ta sothiká
tu Christu forái to chitónio
ke échi to prósopo tu Marks
échi froidikés ritídes
ke ta níchia tu gampsá
ta chília prósopa pu su `chi dósi
ine tis Médusas chtikiá
|