Δώρο κι η μέρα που γερνά
Κι η νύχτα που ανατέλλει
Δώρο το δάκρυ που κυλά
Το γέλιο που αναγγέλλει
Δώρο κι αυτή η διαδρομή
Κι ο τόπος που μακραίνει
Κι όσα σταθήκανε αφορμή
Το θαύμα ν’ ανασαίνει
Το πικραμύγδαλο του κόσμου
Με το φιλί σου απόψε δώσ’ μου
Δώρο η ζωή και λάμπει ωραία
Μες στο λυγμό της και πιο νέα
Δώρο το βλέμμα που κοιτά
Το φως και δεν ραγίζει
Δώρο κι ο χρόνος που ακουμπά
Πληγές κι αναγνωρίζει
|
Dóro ki i méra pu gerná
Ki i níchta pu anatélli
Dóro to dákri pu kilá
To gélio pu anangélli
Dóro ki aftí i diadromí
Ki o tópos pu makreni
Ki ósa stathíkane aformí
To thafma n’ anaseni
To pikramígdalo tu kósmu
Me to filí su apópse dós’ mu
Dóro i zoí ke lábi orea
Mes sto ligmó tis ke pio néa
Dóro to vlémma pu kitá
To fos ke den ragizi
Dóro ki o chrónos pu akubá
Pligés ki anagnorízi
|