Είναι η τελευταία φορά που κλαίω
είναι αυτό το δάκρυ το τελευταίο,
αύριο το πρωί, καινούρια μου ζωή
στις κούνιες να με πας, μιας παιδικής χαράς,
για να ξεχαστώ, να ξανά αισθανθώ πως μέσα μου
χτυπάει η καρδιά
Το έγκλημά μου, το αδίκημά μου, ήταν η αγάπη
που έκανα το λάθος να σκορπώ
και τίμημά μου η μοναξιά μου,
το παρελθόν μου ένα μαχαίρι να κοπώ.
Είναι η τελευταία φορά που κλαίω,
καρδιά μου σε όλους πες το αυτό το νέο,
πες το δυνατά, πως θα ‘μαστε κλειστά
χορτάσαμε ψευτιά, δεν πάει άλλο πια
πες το δυνατά, θα ‘μαστε κλειστά,
άλλο δάκρυ δε θα δουν ξανά.
Το έγκλημά μου, το αδίκημά μου, ήταν η αγάπη
που έκανα το λάθος να σκορπώ
και τίμημά μου η μοναξιά μου,
το παρελθόν μου ένα μαχαίρι να κοπώ
|
Ine i teleftea forá pu kleo
ine aftó to dákri to telefteo,
avrio to pri, kenuria mu zoí
stis kunies na me pas, mias pedikís charás,
gia na ksechastó, na ksaná esthanthó pos mésa mu
chtipái i kardiá
To égklimá mu, to adíkimá mu, ítan i agápi
pu ékana to láthos na skorpó
ke tímimá mu i monaksiá mu,
to parelthón mu éna macheri na kopó.
Ine i teleftea forá pu kleo,
kardiá mu se ólus pes to aftó to néo,
pes to dinatá, pos tha ‘maste klistá
chortásame pseftiá, den pái állo pia
pes to dinatá, tha ‘maste klistá,
állo dákri de tha dun ksaná.
To égklimá mu, to adíkimá mu, ítan i agápi
pu ékana to láthos na skorpó
ke tímimá mu i monaksiá mu,
to parelthón mu éna macheri na kopó
|