Όταν πια είδαμε και αποείδαμε
με τα τηλεγραφήματα και τες πρεσβείες,
κλείσαμε τη ζωή μας, τη μικρή ζωή μας
σ’ ένα φάκελο, σ’ ένα φάκελο μικρό
που να χωράει στη φούχτα μιας μαθητριούλας,
στον προβολέα ενός ποδηλάτου, στη ράχη ενός βιβλίου
και γράψαμε με κόκκινο μελάνι τη διεύθυνση:
Αξιότιμον Ελληνικόν Κυπριακόν λαόν,
Οδόν Ελευθερίας ή θανάτου,
χωριά και πόλεις,
Κύπρον.
|
Όtan pia idame ke apoidame
me ta tilegrafímata ke tes presvies,
klisame ti zoí mas, ti mikrí zoí mas
s’ éna fákelo, s’ éna fákelo mikró
pu na chorái sti fuchta mias mathitriulas,
ston provoléa enós podilátu, sti ráchi enós vivlíu
ke grápsame me kókkino meláni ti diefthinsi:
Aksiótimon Ellinikón Kipriakón laón,
Odón Eleftherías í thanátu,
choriá ke pólis,
Kípron.
|