|
Μια μάνα στέκει ακίνητη
Τη θάλασσα αγναντεύει
Μονάχη της παραμιλά
Άραγε τι γυρεύει
Γιατί καλή κυρούλα μου
Τη θάλασσα αγναντεύεις
Μες στα λιμάνια τριγυρνάς
Για πες μου τι γυρεύεις
Το παιδί μου περιμένω
το ’χω ένα κι ακριβό
έπαψε πια να μου γράφει
και γι’ αυτό ανησυχώ
Είναι οι θάλασσες πλατιές
Τα κύματα αφρισμένα
Κι αργούν να ’ρθουν τα γράμματα
Από τα μαύρα ξένα
Το παιδί μου περιμένω
Το ’χω ένα κι ακριβό
Και φοβάμαι μην πεθάνω
Και δε θα το ξαναδώ
Ποιος έχει στόμα να το πει
Στην πικραμένη μάνα
Πως για τον γιο της χτύπησε
Στα ξένα μια καμπάνα
|
Mia mána stéki akíniti
Ti thálassa agnantevi
Monáchi tis paramilá
Άrage ti girevi
Giatí kalí kirula mu
Ti thálassa agnantevis
Mes sta limánia trigirnás
Gia pes mu ti girevis
To pedí mu periméno
to ’cho éna ki akrivó
épapse pia na mu gráfi
ke gi’ aftó anisichó
Ine i thálasses platiés
Ta kímata afrisména
Ki argun na ’rthun ta grámmata
Apó ta mavra kséna
To pedí mu periméno
To ’cho éna ki akrivó
Ke fováme min petháno
Ke de tha to ksanadó
Pios échi stóma na to pi
Stin pikraméni mána
Pos gia ton gio tis chtípise
Sta kséna mia kabána
|
