|
Μακριά απ’ του κάστρου τη σκιά
στρέφει τα νώτα στο λιμάνι
κρύβει θαμμένα μυστικά
κι όλο του κεφαλιού της κάνει
η πόλη αυτή που με παιδεύει
η πόλη αυτή που με μπερδεύει
Πριν δέκα χρόνια ήρθα εδώ
με μια βαλίτσα αριθμούς και σημειώσεις
βρήκα μια τρύπα να κρυφτώ
μα τα τρελοστιχάκια μου
δε χώρεσαν στις εξισώσεις
κι είπα να βγω να τραγουδήσω
στην πόλη αυτή που με μαγεύει
Κι όταν σχολούσε η πελατεία
βουβός κοιτούσα το φεγγάρι
σαν άγαλμα μες στην πλατεία
εγώ το πέμπτο της λιοντάρι
Εδώ στο χείλος των τριάντα
τι αριθμός θεέ μου κι αυτός
τίποτα δεν κρατάει για πάντα
γνέφει ο άλλος μου εαυτός
στην πόλη αυτή που με παιδεύει
στην πόλη αυτή που με μπερδεύει
Τώρα οι φίλοι έχουν σκορπίσει
και σαν αγρίμι κρύβομαι βαθιά μες στην φωλιά μου
εδώ κανείς δε με γνωρίζει κι αν μάθαν το επώνυμο
ξεχάσαν το όνομά μου
στην πόλη αυτή που με μαγεύει
Κι όταν τελειώνει η συναυλία
το μάτι κλείνω στο φεγγάρι
σαν άγαλμα μες στην πλατεία
εγώ το πέμπτο της λιοντάρι
|
Makriá ap’ tu kástru ti skiá
stréfi ta nóta sto limáni
krívi thamména mistiká
ki ólo tu kefaliu tis káni
i póli aftí pu me pedevi
i póli aftí pu me berdevi
Prin déka chrónia írtha edó
me mia valítsa arithmus ke simiósis
vríka mia trípa na kriftó
ma ta trelostichákia mu
de chóresan stis eksisósis
ki ipa na vgo na tragudíso
stin póli aftí pu me magevi
Ki ótan scholuse i pelatia
vuvós kitusa to fengári
san ágalma mes stin platia
egó to pébto tis liontári
Edó sto chilos ton triánta
ti arithmós theé mu ki aftós
típota den kratái gia pánta
gnéfi o állos mu eaftós
stin póli aftí pu me pedevi
stin póli aftí pu me berdevi
Tóra i fíli échun skorpísi
ke san agrími krívome vathiá mes stin foliá mu
edó kanis de me gnorízi ki an máthan to epónimo
ksechásan to ónomá mu
stin póli aftí pu me magevi
Ki ótan telióni i sinavlía
to máti klino sto fengári
san ágalma mes stin platia
egó to pébto tis liontári
|
