Το σπίτι μου είναι μικρό
και δε χωράει η αγάπη μου
πες μου που θα ‘ρθω να σε βρω
Το σπίτι μένει σκοτεινό
κι έχει τη νύχτα μοίρα του
και δε χωράει τον ουρανό
Ζωή μικρή, ζωή πικρή,
πληγή με το μαχαίρι
φτώχεια, φαρμάκι, δάκρυα,
χειμώνα καλοκαίρι
Τα παραθύρια είναι φωλιές
για τα πουλιά της άνοιξης
και για τις άδειες αγκαλιές
Κι είν’ η καρδιά μου μοναχή,
κι είναι το σπίτι που άφησες
σαν νύχτα με πολλή βροχή
|
To spíti mu ine mikró
ke de chorái i agápi mu
pes mu pu tha ‘rtho na se vro
To spíti méni skotinó
ki échi ti níchta mira tu
ke de chorái ton uranó
Zoí mikrí, zoí pikrí,
pligí me to macheri
ftóchia, farmáki, dákria,
chimóna kalokeri
Ta parathíria ine foliés
gia ta puliá tis ániksis
ke gia tis ádies agkaliés
Ki in’ i kardiá mu monachí,
ki ine to spíti pu áfises
san níchta me pollí vrochí
|