|
Να είσαι αρρώστια στο μυαλό μου δεν αντέχω,
να είσαι δρόμος που δεν έχει επιστροφή,
να σ’ αγαπάω και κοντά μου να μη σ’ έχω,
αυτό για μένα είναι πια καταστροφή.
Το τελευταίο μου τσιγάρο είσαι εσύ,
και από αύριο το κόβω και τελειώνω,
προτού εσύ μου καταστρέψεις τη ζωή
και κάποια νύχτα να πεθάνω απ’ τον πόνο,
το τελευταίο μου τσιγάρο είσαι εσύ,
και από αύριο το κόβω και τελειώνω.
Να περιμένω πότε θα τηλεφωνήσεις
για να θολώσεις, όπως πάντα, τα νερά,
είναι παράλογο να ζω με εξαρτήσεις,
ο έρωτάς σου είναι σκέτη συμφορά.
Το τελευταίο μου τσιγάρο είσαι εσύ,
και από αύριο το κόβω και τελειώνω,
προτού εσύ μου καταστρέψεις τη ζωή
και κάποια νύχτα να πεθάνω απ’ τον πόνο,
το τελευταίο μου τσιγάρο είσαι εσύ,
και από αύριο το κόβω και τελειώνω.
|
Na ise arróstia sto mialó mu den antécho,
na ise drómos pu den échi epistrofí,
na s’ agapáo ke kontá mu na mi s’ écho,
aftó gia ména ine pia katastrofí.
To telefteo mu tsigáro ise esí,
ke apó avrio to kóvo ke telióno,
protu esí mu katastrépsis ti zoí
ke kápia níchta na petháno ap’ ton póno,
to telefteo mu tsigáro ise esí,
ke apó avrio to kóvo ke telióno.
Na periméno póte tha tilefonísis
gia na tholósis, ópos pánta, ta nerá,
ine parálogo na zo me eksartísis,
o érotás su ine skéti simforá.
To telefteo mu tsigáro ise esí,
ke apó avrio to kóvo ke telióno,
protu esí mu katastrépsis ti zoí
ke kápia níchta na petháno ap’ ton póno,
to telefteo mu tsigáro ise esí,
ke apó avrio to kóvo ke telióno.
|
