|
Βάρα λοστρόμε τη μπουρού
κι εσύ μηχανικέ ντουγρού
φουλαριστά οι μηχανές, πάλι να τρέχουν
Κι αν κλαίνε αγάπες στη στεριά
σφίχτε λεβέντες την καρδιά
οι ναυτικοί στον χωρισμό πρέπει ν’ αντέχουν
Είναι πικρή του ναυτικού η μοίρα
να καταπίνει την αλμύρα
απ’ το κύμα κι απ’ το δάκρυ
στης θάλασσας την κάθε άκρη
Σήκω την άγκυρα Μηνά
και μη σε δω ποτά ξανά
για την καλή σου ν’αμολάς το δάκρυ λούκι
Και μη κοιτάς που κλαίω εγώ
ο καπετάνιος το θεριό
εμένα μ’ έπνιξε καπνός απ’ το τσιμπούκι
|
Oára lostróme ti buru
ki esí michaniké ntugru
fularistá i michanés, páli na tréchun
Ki an klene agápes sti steriá
sfíchte levéntes tin kardiá
i naftiki ston chorismó prépi n’ antéchun
Ine pikrí tu naftiku i mira
na katapíni tin almíra
ap’ to kíma ki ap’ to dákri
stis thálassas tin káthe ákri
Síko tin ágkira Miná
ke mi se do potá ksaná
gia tin kalí su n’amolás to dákri luki
Ke mi kitás pu kleo egó
o kapetánios to therió
eména m’ épnikse kapnós ap’ to tsibuki
|
