|
Κοιμήσου πρώτο μου παιδί
στη χρυσαφένια κούνια,
να ‘ναι η ζωή σου μια γιορτή
κι οι χάρες της μιλιούνια.
Να γίνεις πρώτος και τρανός,
δική σου γη και ουρανός,
δική σου γη και ουρανός,
να γίνεις πρώτος και τρανός.
Κοιμήσου νυχτολούλουδο
και δεύτερέ μου γιόκα
και παραμύθια σου `γνεσα
με της καρδιάς τη ρόκα.
Γραφιάς να γίνεις και σοφός,
στ’ αδέρφι σου να δίνεις φως,
στ’ αδέρφι σου να δίνεις φως,
γραφιάς να γίνεις και σοφός.
Κι εσύ, στερνό παιδάκι μου,
μια στάλα αποκοιμήσου,
γιατί γοργά θα χρειαστεί
να βγάλεις το ψωμί σου.
Να γίνεις χτίστης και σκαφτιάς,
γιατί γεννήθης να ρωτάς,
γιατί γεννήθης να ρωτάς,
να γίνεις χτίστης και σκαφτιάς.
Κι εσύ, στερνό παιδάκι μου,
μια στάλα αποκοιμήσου.
|
Kimísu próto mu pedí
sti chrisafénia kunia,
na ‘ne i zoí su mia giortí
ki i cháres tis miliunia.
Na ginis prótos ke tranós,
dikí su gi ke uranós,
dikí su gi ke uranós,
na ginis prótos ke tranós.
Kimísu nichtoluludo
ke defteré mu gióka
ke paramíthia su `gnesa
me tis kardiás ti róka.
Grafiás na ginis ke sofós,
st’ adérfi su na dínis fos,
st’ adérfi su na dínis fos,
grafiás na ginis ke sofós.
Ki esí, sternó pedáki mu,
mia stála apokimísu,
giatí gorgá tha chriasti
na vgális to psomí su.
Na ginis chtístis ke skaftiás,
giatí genníthis na rotás,
giatí genníthis na rotás,
na ginis chtístis ke skaftiás.
Ki esí, sternó pedáki mu,
mia stála apokimísu.
|
