Πόνεσα, για σένα πόνεσα
Μα εσύ γελούσες κι αδιαφορούσες
Έφυγες μα όμως δεν ξέφυγες
Και θες εμένα να ξαναδείς
Μα τώρα θα κλαις και θα πονάς
Θα μετανιώσεις γι’ αυτό
Θα με ζητάς θα παρακαλάς
Λίγο να σε λυπηθώ
Τώρα θα κλαις και θα πονάς
Δε θα ‘χεις εγωισμό
Μα όπου κι αν πας, όπου κι αν πας
Δε θα υπάρχω εγώ
Στα ‘δωσα όλα και άντεξα
Να με πληγώνεις, να με σκοτώνεις
Έλιωσες, για μένα τέλειωσες
Και μην τολμήσεις να ξαναρθείς
Και τώρα θα κλαις και θα πονάς
Θα μετανιώσεις γι’ αυτό
Θα με ζητάς θα παρακαλάς
Λίγο να σε λυπηθώ
Τώρα θα κλαις και θα πονάς
Δε θα ‘χεις εγωισμό
Μα όπου κι αν πας, όπου κι αν πας
Δε θα υπάρχω εγώ
|
Pónesa, gia séna pónesa
Ma esí geluses ki adiaforuses
Έfiges ma ómos den kséfiges
Ke thes eména na ksanadis
Ma tóra tha kles ke tha ponás
Tha metaniósis gi’ aftó
Tha me zitás tha parakalás
Lígo na se lipithó
Tóra tha kles ke tha ponás
De tha ‘chis egismó
Ma ópu ki an pas, ópu ki an pas
De tha ipárcho egó
Sta ‘dosa óla ke ánteksa
Na me pligónis, na me skotónis
Έlioses, gia ména télioses
Ke min tolmísis na ksanarthis
Ke tóra tha kles ke tha ponás
Tha metaniósis gi’ aftó
Tha me zitás tha parakalás
Lígo na se lipithó
Tóra tha kles ke tha ponás
De tha ‘chis egismó
Ma ópu ki an pas, ópu ki an pas
De tha ipárcho egó
|