|
Αν θυμηθείς ποτέ ξανά ότι υπάρχω
ένα φιλί πάλι γλυκό για σένα θα ‘χω
χίλιες φορές είπες πως δε θα χωριστούμε
και χίλιες βρήκες μικρές διαφορές.
Με τη φωνή της λογικής τα συζητάω
μου λέει μη κι όμως εγώ σε αγαπάω
φύγε λοιπόν μου λέει, μην κοιτάξεις πίσω
μα δε θα σβήσω ποτέ μια ζωή.
Ώρα μηδέν μέχρι να ‘ρθεις και αγωνία
μοιάζει η ζωή μου παραφωνία.
Ώρα μηδέν και δεν μπορώ να σε ξεχάσω
να ησυχάσω δεν μπορώ.
Αν φοβηθείς απ’ τη ζωή να με φωνάξεις
λόγια ζεστά που σου χα πει μην τα πετάξεις
να τα γυρνάς κάθε βραδιά σαν παραμύθι
κι εγώ ξενύχτης για σένα θα ζω.
Θα περπατώ πάνω εκεί που είχες πατήσει
και θα ντυθώ ρούχα που εσύ μου είχες χαρίσει
θα τυραννώ σκέψη, κορμί με αναμνήσεις
κι αν με ζητήσεις θα τρέξω ξανά.
Ώρα μηδέν μέχρι να ‘ρθεις και αγωνία
μοιάζει η ζωή μου παραφωνία.
Ώρα μηδέν και δεν μπορώ να σε ξεχάσω
να ησυχάσω δεν μπορώ.
|
An thimithis poté ksaná óti ipárcho
éna filí páli glikó gia séna tha ‘cho
chílies forés ipes pos de tha choristume
ke chílies vríkes mikrés diaforés.
Me ti foní tis logikís ta sizitáo
mu léi mi ki ómos egó se agapáo
fíge lipón mu léi, min kitáksis píso
ma de tha svíso poté mia zoí.
Ώra midén méchri na ‘rthis ke agonía
miázi i zoí mu parafonía.
Ώra midén ke den boró na se ksecháso
na isicháso den boró.
An fovithis ap’ ti zoí na me fonáksis
lógia zestá pu su cha pi min ta petáksis
na ta girnás káthe vradiá san paramíthi
ki egó kseníchtis gia séna tha zo.
Tha perpató páno eki pu iches patísi
ke tha ntithó rucha pu esí mu iches charísi
tha tirannó sképsi, kormí me anamnísis
ki an me zitísis tha trékso ksaná.
Ώra midén méchri na ‘rthis ke agonía
miázi i zoí mu parafonía.
Ώra midén ke den boró na se ksecháso
na isicháso den boró.
|
