|
Ως την ομορφιά σου χόρεψε με για πολύ
Κάψε αργά το νου μου σαν φλεγόμενο βιολί
Γίνε περιστέρι που κλαδί ελιάς κρατά
Ως το τέλος του έρωτα
Ω δείξε μου το θαύμα σαν οι μάρτυρες χαθούν
Σαν της Βαβυλώνας τα κορίτσια που ριγούν
Πέρα από το είναι μου τα γκρίζα πέρατα
Ως το τέλος του έρωτα
Για την ένωση μας τώρα δώσ’ μου το χορό
Μ’ άγρια τρυφερότητα και άχραντο νερό
Πάνω απ’ την αγάπη μας και κάτω απ τα φιλιά
Ως το τέλος του έρωτα
Χόρεψε με τώρα ως τα παιδιά που αδημονούν
Μέσα απ’ την αγάπη μας στον κόσμο να φανούν
Μέσα από κουρτίνες και παράθυρα ανοιχτά
Ως το τέλος του έρωτα
|
Os tin omorfiá su chórepse me gia polí
Kápse argá to nu mu san flegómeno violí
Gine peristéri pu kladí eliás kratá
Os to télos tu érota
O dikse mu to thafma san i mártires chathun
San tis Oavilónas ta korítsia pu rigun
Péra apó to ine mu ta gkríza pérata
Os to télos tu érota
Gia tin énosi mas tóra dós’ mu to choró
M’ ágria triferótita ke áchranto neró
Páno ap’ tin agápi mas ke káto ap ta filiá
Os to télos tu érota
Chórepse me tóra os ta pediá pu adimonun
Mésa ap’ tin agápi mas ston kósmo na fanun
Mésa apó kurtínes ke paráthira anichtá
Os to télos tu érota
|
