Πότισες της γης το διόσμο
δάκρυα απ’ τα μάτια σου
πίκραναν γλυκά απ’ τον κόσμο
τα κομμάτια σου
πίκραναν γλυκά απ’ τον κόσμο
τα κομμάτια σου
Αχ ένα βράδυ απ’ τον Άδη
έφυγες σκαστή να βρεις
τι χωρίζει το σκοτάδι
απ’ το φως να πεις
κι είπες πως είναι η αγάπη
χρώμα της ζωής
Πήρες μες στα δυο σου χέρια
σύννεφο του έρωτα
μα στο ‘κλεψαν περιστέρια
άσπρα φτερωτά
μα στο ‘κλεψαν περιστέρια
άσπρα φτερωτά
Αχ ένα βράδυ απ’ τον Άδη
έφυγες σκαστή να βρεις
τι χωρίζει το σκοτάδι
απ’ το φως να πεις
κι είπες πως είναι η αγάπη
χρώμα της ζωής
|
Pótises tis gis to diósmo
dákria ap’ ta mátia su
píkranan gliká ap’ ton kósmo
ta kommátia su
píkranan gliká ap’ ton kósmo
ta kommátia su
Ach éna vrádi ap’ ton Άdi
éfiges skastí na vris
ti chorízi to skotádi
ap’ to fos na pis
ki ipes pos ine i agápi
chróma tis zoís
Píres mes sta dio su chéria
sínnefo tu érota
ma sto ‘klepsan peristéria
áspra fterotá
ma sto ‘klepsan peristéria
áspra fterotá
Ach éna vrádi ap’ ton Άdi
éfiges skastí na vris
ti chorízi to skotádi
ap’ to fos na pis
ki ipes pos ine i agápi
chróma tis zoís
|