|
Απλά εξαφανίστηκες χωρίς να πεις μια λέξη,
δική σου είναι η ζωή, εσύ την κυβερνάς.
Αφού λοιπόν τελειώσαμε και τίποτα δεν τρέχει,
τι θες και επανέρχεσαι και ευθύνες μου ζητάς;
Ζητάς και ρέστα, δεν το πιστεύω,
εγώ δεν έπαψα στιγμή να σε λατρεύω.
Ζητάς και ρέστα να σε πληρώσω,
μα δε μου έμεινε καρδιά για να στη δώσω.
Απλά εξαφανίστηκες, δεν νοιάστηκες καθόλου,
δεν είχες το φιλότιμο το λόγο να μου πεις.
Και έρχεσαι μετά απ’ αυτό, εσύ ο άνθρωπός μου,
να μου υψώνεις τη φωνή και να με απειλείς.
Ζητάς και ρέστα, δεν το πιστεύω,
εγώ δεν έπαψα στιγμή να σε λατρεύω.
Ζητάς και ρέστα να σε πληρώσω,
μα δε μου έμεινε καρδιά για να στη δώσω.
|
Aplá eksafanístikes chorís na pis mia léksi,
dikí su ine i zoí, esí tin kivernás.
Afu lipón teliósame ke típota den tréchi,
ti thes ke epanérchese ke efthínes mu zitás;
Zitás ke résta, den to pistevo,
egó den épapsa stigmí na se latrevo.
Zitás ke résta na se pliróso,
ma de mu émine kardiá gia na sti dóso.
Aplá eksafanístikes, den niástikes kathólu,
den iches to filótimo to lógo na mu pis.
Ke érchese metá ap’ aftó, esí o ánthropós mu,
na mu ipsónis ti foní ke na me apilis.
Zitás ke résta, den to pistevo,
egó den épapsa stigmí na se latrevo.
Zitás ke résta na se pliróso,
ma de mu émine kardiá gia na sti dóso.
|
