1946 (Ο γερο-δάσκαλος) | 1946 (O gero-dáskalos)

Ο γερο δάσκαλος ποιος τον θυμάται;
Τον ανεξύπνητο ύπνο κοιμάται
τον ξενυχτάνε δυο χωριανοί.

Οι νέοι σκόρπισαν στα καφενεία
δυο τρεις που πήγανε στην εκκλησία
δε βγάλαν λόγο για τη θανή.

Ο ψάλτης βιαζόταν είχε βαφτίσια
βουβά τον θάψανε στα κυπαρίσσια
και τον ξεχάσανε πολύ καιρό.

Ο δασοφύλακας τον άλλο χρόνο
κάρφωσε κάγκελα κι έφτιαξε μόνο
με δυο σανίδια ένα σταυρό.

Κάποιος αργόσχολος ειρηνοδίκης
βρήκε το κείμενο της διαθήκης
όπου διαβάσαμε το λόγο αυτό:

Στον τάφο θα ‘θελα σαν θα πεθάνω
πως ήμουν δάσκαλος να γράψουν πάνω
και δίχως λάθη παρακαλώ.

O gero dáskalos pios ton thimáte;
Ton aneksípnito ípno kimáte
ton ksenichtáne dio choriani.

I néi skórpisan sta kafenia
dio tris pu pígane stin ekklisía
de vgálan lógo gia ti thaní.

O psáltis viazótan iche vaftísia
vuvá ton thápsane sta kiparíssia
ke ton ksechásane polí keró.

O dasofílakas ton állo chróno
kárfose kágkela ki éftiakse móno
me dio sanídia éna stavró.

Kápios argóscholos irinodíkis
vríke to kimeno tis diathíkis
ópu diavásame to lógo aftó:

Ston táfo tha ‘thela san tha petháno
pos ímun dáskalos na grápsun páno
ke díchos láthi parakaló.