Το καμαρόφρυδο σου με τοξεύει
βέλος το βλέμμα σου και με παιδεύει
πίσω απ’ το τζάμι σ’ είδα φοβισμένο
φύλλο του φθινοπώρου μαραμένο
Αυτός ο έρωντας που σε χλωμιάζει
ίσα τον πόνο με χαρά μοιράζει
δείχνει τα φύλλα του ανθού και λέει
όποιος μυρίσει χαίρεται και κλαίει
Μ’ αν είναι και ο έρωντας σε θέλει
μαζί με τη χολή κερνάει το μέλι,
μ’ αν είναι και ο έρωντας σε θέλει
μαζί με τη χολή θα πιεις το μέλι
Αλήθεια με το ψέμα θα μπερδεύεις
τα μαγικά του λόγια αν πιστεύεις
σα μέλισσα στα λούλουδα του Μάη
έτσι σου κλέβει το φιλί και πάει
Μ’ αν και ο έρωντας σε θέλει
ξέρει πότε θα `ρθει και μη σε μέλλει
|
To kamarófrido su me toksevi
vélos to vlémma su ke me pedevi
píso ap’ to tzámi s’ ida fovisméno
fíllo tu fthinopóru maraméno
Aftós o érontas pu se chlomiázi
ísa ton póno me chará mirázi
dichni ta fílla tu anthu ke léi
ópios mirísi cherete ke klei
M’ an ine ke o érontas se théli
mazí me ti cholí kernái to méli,
m’ an ine ke o érontas se théli
mazí me ti cholí tha piis to méli
Alíthia me to pséma tha berdevis
ta magiká tu lógia an pistevis
sa mélissa sta luluda tu Mái
étsi su klévi to filí ke pái
M’ an ke o érontas se théli
kséri póte tha `rthi ke mi se mélli
|