Ίσως, ήταν λάθος μου να σ’ αγαπήσω,
μα στο χθες δεν μπορώ να γυρίσω,
και να πάψω για σένα να ζω,
Ίσως, αν βρεθείς στην δική μου την θέση,
κάποιος άλλος ποτέ σε πονέσει,
καταλάβεις πως νιώθω εγώ.
Kοίταξέ με, κράτησέ με,
μη μου λες πως είναι αργά,
η δική μας η αγάπη,
δεν τελειώνει έτσι απλά,
Kοίταξέ με, άκουσέ με,
σου το λέω αληθινά,
όσο ζω θα σου ανήκει, η δική μου η καρδιά.
Eίπες, πως το τέλος εδώ έχει φτάσει,
ότι νιώσαμε έχει περάσει,
δεν υπάρχει άλλη λύση για μας,
Eίπες, να χωρίσουμε θέλεις σαν φίλοι,
μα το δάκρυ κυλάει στα χείλη,
δεν μπορείς να κρυφτείς, μ’ αγαπάς
|
Ίsos, ítan láthos mu na s’ agapíso,
ma sto chthes den boró na giríso,
ke na pápso gia séna na zo,
Ίsos, an vrethis stin dikí mu tin thési,
kápios állos poté se ponési,
katalávis pos niótho egó.
Kitaksé me, krátisé me,
mi mu les pos ine argá,
i dikí mas i agápi,
den telióni étsi aplá,
Kitaksé me, ákusé me,
su to léo alithiná,
óso zo tha su aníki, i dikí mu i kardiá.
Ipes, pos to télos edó échi ftási,
óti niósame échi perási,
den ipárchi álli lísi gia mas,
Ipes, na chorísume thélis san fíli,
ma to dákri kilái sta chili,
den boris na kriftis, m’ agapás
|