|
Μάνα και πάλι μάνα, αχ! μάνα μου πονώ,
αχ! μάνα μου, πού είσαι, απόψε να σε δω,
μες στην απελπισιά μου να παρηγορηθώ,
αχ! μάνα μου, πού είσαι, απόψε να σε δω,
μες στην απελπισιά μου να παρηγορηθώ.
Μάνα, με τ’ όνομά σου κοιμάμαι και ξυπνώ,
αχ! να ‘μουνα κοντά σου, τον πόνο μου να πω
μες στη γλυκειά αγκαλιά σου να παρηγορηθώ,
αχ! να ‘μουνα κοντά σου, τον πόνο μου να πω,
μάνα, με τ’ όνομά σου κοιμάμαι και ξυπνώ.
Σαν την καρδιά της μάνας δε βρίσκεις πουθενά,
αυτή, στην κάθε λύπη πονάει αληθινά,
η μάνα το παιδί της ποτέ δεν το ξεχνά,
αυτή, στην κάθε λύπη πονάει αληθινά,
η μάνα το παιδί της ποτέ δεν το ξεχνά.
|
Mána ke páli mána, ach! mána mu ponó,
ach! mána mu, pu ise, apópse na se do,
mes stin apelpisiá mu na parigorithó,
ach! mána mu, pu ise, apópse na se do,
mes stin apelpisiá mu na parigorithó.
Mána, me t’ ónomá su kimáme ke ksipnó,
ach! na ‘muna kontá su, ton póno mu na po
mes sti glikiá agkaliá su na parigorithó,
ach! na ‘muna kontá su, ton póno mu na po,
mána, me t’ ónomá su kimáme ke ksipnó.
San tin kardiá tis mánas de vrískis puthená,
aftí, stin káthe lípi ponái alithiná,
i mána to pedí tis poté den to ksechná,
aftí, stin káthe lípi ponái alithiná,
i mána to pedí tis poté den to ksechná.
|
