|
Τα μάτια σου τ’ αθώα μου στήνουνε παγίδα
και σαν πυγολαμπίδα πετάς εδώ κι εκεί,
σε πνίγει η δική μου που είπες φυλακή.
Μα όταν σε κυκλώνουν οι μοναξιές κι οι τύψεις,
ξυπνάς για να μου δείξεις το πόσο μ’ αγαπάς
κι ολόκληρη τη νύχτα συγνώμη μου ζητάς.
Με τη φωτιά μην παίζεις σου το ‘χω ξαναπεί,
θα κάψεις τα φτερά σου, θα χάσεις μια ζωή.
Με τη φωτιά μην παίζεις σου το ‘χω ξαναπεί,
εγώ σε αγαπάω, αγάπα με κι εσύ.
Με κάτι παραμύθια τους φόβους μου κοιμίζεις
το μόνο που κερδίζεις φθορά και ενοχή,
σκορπάς τη μοναξιά σου σε ήλιο και βροχή.
Και όταν βρεις τα σκούρα παράπονο σε πιάνει
με θέλεις για λιμάνι την πόρτα μου χτυπάς
κι ολόκληρη τη νύχτα συγνώμη μου ζητάς,
Με τη φωτιά μην παίζεις σου το ‘χω ξαναπεί,
θα κάψεις τα φτερά σου, θα χάσεις μια ζωή.
Με τη φωτιά μην παίζεις σου το ‘χω ξαναπεί,
εγώ σε αγαπάω, αγάπα με κι εσύ.
|
Ta mátia su t’ athóa mu stínune pagida
ke san pigolabída petás edó ki eki,
se pnígi i dikí mu pu ipes filakí.
Ma ótan se kiklónun i monaksiés ki i típsis,
ksipnás gia na mu diksis to póso m’ agapás
ki olókliri ti níchta signómi mu zitás.
Me ti fotiá min pezis su to ‘cho ksanapi,
tha kápsis ta fterá su, tha chásis mia zoí.
Me ti fotiá min pezis su to ‘cho ksanapi,
egó se agapáo, agápa me ki esí.
Me káti paramíthia tus fóvus mu kimízis
to móno pu kerdízis fthorá ke enochí,
skorpás ti monaksiá su se ílio ke vrochí.
Ke ótan vris ta skura parápono se piáni
me thélis gia limáni tin pórta mu chtipás
ki olókliri ti níchta signómi mu zitás,
Me ti fotiá min pezis su to ‘cho ksanapi,
tha kápsis ta fterá su, tha chásis mia zoí.
Me ti fotiá min pezis su to ‘cho ksanapi,
egó se agapáo, agápa me ki esí.
|
