|
Σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια,
πες μου γιατί να βρεθώ,
κτίζω, παλεύω αιώνια
και στα στερνά ναυαγώ,
κτίζω, παλεύω αιώνια
και στα στερνά ναυαγώ.
Από παιδί λαχταρούσα,
κάτι να φτιάξ’ ο φτωχός,
αφού κι ο ήλιος που βγαίνει,
για όλους φέγγει κι αυτός,
αφού κι ο ήλιος που βγαίνει,
για όλους φέγγει κι αυτός.
Ως πότε όμως θα είμαι,
μες στη ζωή ναυαγός,
τάχα για με δεν υπάρχει,
να με λυπάται Θεός,
τάχα για με δεν υπάρχει,
να με λυπάται Θεός.
|
S’ aftá ta dískola chrónia,
pes mu giatí na vrethó,
ktízo, palevo eónia
ke sta sterná nafagó,
ktízo, palevo eónia
ke sta sterná nafagó.
Apó pedí lachtarusa,
káti na ftiáks’ o ftochós,
afu ki o ílios pu vgeni,
gia ólus féngi ki aftós,
afu ki o ílios pu vgeni,
gia ólus féngi ki aftós.
Os póte ómos tha ime,
mes sti zoí nafagós,
tácha gia me den ipárchi,
na me lipáte Theós,
tácha gia me den ipárchi,
na me lipáte Theós.
|
