|
Στη μνήμη μιας παλιάς φωτογραφίας
σε κάποιο τοίχο που `χει γκρεμιστεί
ψάχνω να βρω το σώμα μιας αγίας
που από τα πάθη της είχε κολαστεί.
Σώματα που πεθάναν ένα βράδυ
κι ακολουθούν αρχαία διαδρομή,
είναι γυμνά και γέρνουν στο σκοτάδι
κι αφήνουν σπίθες που λάμπουν στο κορμί.
Στη μνήμη μιας παλιάς φωτογραφίας ζω τους αιώνες
σε μια μικρή στιγμή. Ο χρόνος έχει τώρα σταματήσει
δεν έχει δώρα να μας αρνηθεί, δεν έχει θάματα
να μας ζητήσει, δεν έχει σώμα να τ’ απαρνηθεί.
|
Sti mními mias paliás fotografías
se kápio ticho pu `chi gkremisti
psáchno na vro to sóma mias agias
pu apó ta páthi tis iche kolasti.
Sómata pu pethánan éna vrádi
ki akoluthun archea diadromí,
ine gimná ke gérnun sto skotádi
ki afínun spíthes pu lábun sto kormí.
Sti mními mias paliás fotografías zo tus eónes
se mia mikrí stigmí. O chrónos échi tóra stamatísi
den échi dóra na mas arnithi, den échi thámata
na mas zitísi, den échi sóma na t’ aparnithi.
|
