|
Με πονοκέφαλο φρικτό
τα πίνει η συννεφιά μου
πάλι σαν λύκος να ριχτώ
σε στέπα ζωγραφιά μου.
Ούτε δεμένος θα μενα
σε ασφαλή τρεμάμενα
που ‘ναι βλαστάρι ο πόνος μου
και ποταμός ο χρόνος μου.
Σ’ οθόνη αχειροποίητη
ψάχνω ζωή απροσποίητη
κι ας ξεμπροστιάζει η Σίβυλλα
του ταξιδιού τα κίβδηλα.
Μ’ ένα τσιγάρο θα φτιαχτώ
σχιζοφρενή μου μάτια
να παίξετε ξανά κρυφτό
στα γυάλινα παλάτια.
|
Me ponokéfalo friktó
ta píni i sinnefiá mu
páli san líkos na richtó
se stépa zografiá mu.
Oíte deménos tha mena
se asfalí tremámena
pu ‘ne vlastári o pónos mu
ke potamós o chrónos mu.
S’ othóni achiropiiti
psáchno zoí aprospiiti
ki as ksebrostiázi i Sívilla
tu taksidiu ta kívdila.
M’ éna tsigáro tha ftiachtó
schizofrení mu mátia
na peksete ksaná kriftó
sta giálina palátia.
|
