|
Είδα ένα δύστυχο γονιό
με στεναγμούς να κλαίει
και ένα παιδί στο πλάι του
με πόνο να του λέει
Τι είν’ αυτό που το λένε μάνα
τι ειν’ αυτό που το λεν’ μητέρα
και γιατί εγώ δεν έχω
πες μου να χαρείς πατέρα
Μάνα παιδί μου είν’ η ζωή
και η χαρά στην πλάση
όποιος την έχει χαίρεται
και κλαίει όποιος την χάσει
Τι είν’ αυτό που το λέν’ ορφάνια
και γιατί ορφανό με λένε
και γιατί σ’ αυτό το μνήμα
αχ πατέρα θες να κλαίμε
Κλαίω παιδί μου και πονώ
για τη σκληρή σου ορφάνια
κλαίω για την αγάπη μου
και τη δική σου μάνα
|
Ida éna dísticho gonió
me stenagmus na klei
ke éna pedí sto plái tu
me póno na tu léi
Ti in’ aftó pu to léne mána
ti in’ aftó pu to len’ mitéra
ke giatí egó den écho
pes mu na charis patéra
Mána pedí mu in’ i zoí
ke i chará stin plási
ópios tin échi cherete
ke klei ópios tin chási
Ti in’ aftó pu to lén’ orfánia
ke giatí orfanó me léne
ke giatí s’ aftó to mníma
ach patéra thes na kleme
Kleo pedí mu ke ponó
gia ti sklirí su orfánia
kleo gia tin agápi mu
ke ti dikí su mána
|
