|
Άσπρο σαν το χιόνι το Κατερινιώ
μύριζε λεμόνι, μόσκο στο σκολειό.
Μαύρα τα μαλλιά τση δαχτυλιδωτά
θάλασσες τα μάτια τ’ αμυγδαλωτά.
Αχ Κατερινιώ, καλέ Κατερινιώ
δεν επήρες άντρα μέσα απ’ το χωριό.
Ζήλεψεν η νύχτα τα σγουρά μαλλιά
που ‘χανε κονέψει άστρα και πουλιά.
Στ’ άδικου τη χέρα ήδωσε βουλή
κι ήριξε στο χώμα τ’ ακριβό κουρλί.
Αχ Κατερινιώ, καλέ Κατερινιώ
δεν επήρες άντρα μέσα απ’ το χωριό.
Νύχτες δίχως άστρα σαν τ’ αερικό
φαίνει στ’ αργαλειό τση κόσμο μαγικό.
Μάθαν το οι κυράδες και περάσανε
ονειροκεντίδια κι αγοράσανε.
Αχ Κατερινιώ, καλέ Κατερινιώ
δεν επήρες άντρα μέσα απ’ το χωριό.
|
Άspro san to chióni to Katerinió
mírize lemóni, mósko sto skolió.
Mavra ta malliá tsi dachtilidotá
thálasses ta mátia t’ amigdalotá.
Ach Katerinió, kalé Katerinió
den epíres ántra mésa ap’ to chorió.
Zílepsen i níchta ta sgurá malliá
pu ‘chane konépsi ástra ke puliá.
St’ ádiku ti chéra ídose vulí
ki írikse sto chóma t’ akrivó kurlí.
Ach Katerinió, kalé Katerinió
den epíres ántra mésa ap’ to chorió.
Níchtes díchos ástra san t’ aerikó
feni st’ argalió tsi kósmo magikó.
Máthan to i kirádes ke perásane
onirokentídia ki agorásane.
Ach Katerinió, kalé Katerinió
den epíres ántra mésa ap’ to chorió.
|
