Το άδικο δεν ευλογείται | To ádiko den evlogite

Τι όμορφη που θα ‘σουνα βρε παλιοκοινωνία
αν έλειπε το άδικο και η αχαριστία.

Αν έλειπε το άδικο και η συκοφαντία
τι όμορφη που θα ‘σουνα βρε παλιοκοινωνία.

Σε γνώρισα, σε γνώρισα βρε παλιοκοινωνία
μ’ αχαριστία πλήρωσες την κάθε μου θυσία.

Το πιο μεγάλο έγκλημα είν’ η αχαριστία,
σε γνώρισα, σε γνώρισα βρε παλιοκοινωνία.

Το άδικο, το άδικο, ποτέ δεν ευλογείται
και όμως μ’ αδικήσατε και με κατηγορείτε.

Απ’ το Θεό, απ’ το Θεό μια μέρα θα το βρείτε,
το άδικο, το άδικο, ποτέ δεν ευλογείται.

Ti ómorfi pu tha ‘suna vre paliokinonía
an élipe to ádiko ke i acharistía.

An élipe to ádiko ke i sikofantía
ti ómorfi pu tha ‘suna vre paliokinonía.

Se gnórisa, se gnórisa vre paliokinonía
m’ acharistía plíroses tin káthe mu thisía.

To pio megálo égklima in’ i acharistía,
se gnórisa, se gnórisa vre paliokinonía.

To ádiko, to ádiko, poté den evlogite
ke ómos m’ adikísate ke me katigorite.

Ap’ to Theó, ap’ to Theó mia méra tha to vrite,
to ádiko, to ádiko, poté den evlogite.