|
Τα μάτια σου, τα χέρια σου,
τ’ αστέρια, τα μαχαίρια σου
χιλιοτραγουδισμένα και χιλιοειπωμένα
Το αίμα σου, οι αγώνες σου,
τα χείλια κι οι αγκώνες σου
χιλιοτραγουδισμένα και χιλιοειπωμένα
Όμως γι’ αυτή τη μαύρη τρύπα στο διάστημα
στο διάστημα ανάμεσα στα πόδια σου
δεν τραγουδάει κανένας
Γι’ αυτό το άβατο βουνό της Αφροδίτης
που θέλει να ‘σαι ορειβάτης να ‘σαι δύτης
δεν τραγουδάει κανένας
Για τις φωτιές και τις εκρήξεις του
για τις συσπάσεις τις εκκρίσεις του
δεν τραγουδάει κανένας, άκου λοιπόν εμένα
Το βουνό δεν είναι γλάστρα
είναι ο ουρανός με τ’ άστρα
το βουνό είναι βενζίνη
φάρος που αναβοσβήνει
Το βουνό είναι πηγάδι
σε παράδεισου λιβάδι
το βουνό σέρνει καράβι
που σε κουβαλάει στον Άδη
|
Ta mátia su, ta chéria su,
t’ astéria, ta macheria su
chiliotragudisména ke chilioipoména
To ema su, i agónes su,
ta chilia ki i agkónes su
chiliotragudisména ke chilioipoména
Όmos gi’ aftí ti mavri trípa sto diástima
sto diástima anámesa sta pódia su
den tragudái kanénas
Gi’ aftó to ávato vunó tis Afrodítis
pu théli na ‘se orivátis na ‘se dítis
den tragudái kanénas
Gia tis fotiés ke tis ekríksis tu
gia tis sispásis tis ekkrísis tu
den tragudái kanénas, áku lipón eména
To vunó den ine glástra
ine o uranós me t’ ástra
to vunó ine venzíni
fáros pu anavosvíni
To vunó ine pigádi
se parádisu livádi
to vunó sérni karávi
pu se kuvalái ston Άdi
|
