Το παιδί γιατί το τυραννάς, κι ούτε μια σταλιά δε το πονάς,
πας να το τρελάνεις δηλαδή, το ‘φαγες κακούργα το παιδί,
πας να το τρελάνεις δηλαδή, το ‘φαγες κακούργα το παιδί.
Όλο το πειράζεις, το γελάς, πράσινο χαβιάρι το πουλάς
κι άσπρη μέρα πια δεν έχει δει, το ‘φαγες κακούργα το παιδί
κι άσπρη μέρα πια δεν έχει δει, το ‘φαγες κακούργα το παιδί.
Έχασε για σένα τη δουλειά και τραβάει ο δόλιος τα μαλλιά,
πούλησε και ρούχα και τσαρδί, το ‘φαγες κακούργα το παιδί,
πούλησε και ρούχα και τσαρδί, το ‘φαγες κακούργα το παιδί.
Τώρα σαν αλήτης τριγυρνά κι όποιος τον τρακάρει τον πονά,
βάσανα από σένα έχει δει, το ‘φαγες κακούργα το παιδί,
βάσανα από σένα έχει δει, το ‘φαγες κακούργα το παιδί.
|
To pedí giatí to tirannás, ki ute mia staliá de to ponás,
pas na to trelánis diladí, to ‘fages kakurga to pedí,
pas na to trelánis diladí, to ‘fages kakurga to pedí.
Όlo to pirázis, to gelás, prásino chaviári to pulás
ki áspri méra pia den échi di, to ‘fages kakurga to pedí
ki áspri méra pia den échi di, to ‘fages kakurga to pedí.
Έchase gia séna ti duliá ke travái o dólios ta malliá,
pulise ke rucha ke tsardí, to ‘fages kakurga to pedí,
pulise ke rucha ke tsardí, to ‘fages kakurga to pedí.
Tóra san alítis trigirná ki ópios ton trakári ton poná,
vásana apó séna échi di, to ‘fages kakurga to pedí,
vásana apó séna échi di, to ‘fages kakurga to pedí.
|