|
Το γιαβρί αυτό καλέ,
από το Τσανάκκαλε
που λυγίζει σαν βεργάκι
και χορεύει στο νυχάκι.
Πως με σφάζει και πονώ
το γλυκό μελαχρινό
όσο μέσα μου στενάζω
τόσο πιο πολλά του τάζω.
Παναγιά μου Γαλατούσα
το χεράκι να κρατούσα
το αυγερινό.
Που `ναι από αφρό και γάλα
να ανεβαίναμε τη σκάλα ως τον ουρανό.
Που `ναι από αφρό και γάλα
να ανεβαίναμε τη σκάλα ως τον ουρανό
Παναγιά μου Γαλατούσα
το χεράκι να κρατούσα
το αυγερινό.
Απ’ τα μάτια μου γλιστρά
και για θύμα με μετρά,
που καρφώνουν σαν βελόνια
τα δεκαεννιά του χρόνια.
το γλυκό μελαχρινό
όσο μέσα μου στενάζω
τόσο πιο πολλά του τάζω.
Παναγιά μου Γαλατούσα
το χεράκι να κρατούσα
το αυγερινό.
Που `ναι από αφρό και γάλα
να ανεβαίναμε τη σκάλα ως τον ουρανό.
Που `ναι από αφρό και γάλα
να ανεβαίναμε τη σκάλα ως τον ουρανό
Παναγιά μου Γαλατούσα
το χεράκι να κρατούσα
το αυγερινό.
|
To giavrí aftó kalé,
apó to Tsanákkale
pu ligizi san vergáki
ke chorevi sto nicháki.
Pos me sfázi ke ponó
to glikó melachrinó
óso mésa mu stenázo
tóso pio pollá tu tázo.
Panagiá mu Galatusa
to cheráki na kratusa
to avgerinó.
Pu `ne apó afró ke gála
na anevename ti skála os ton uranó.
Pu `ne apó afró ke gála
na anevename ti skála os ton uranó
Panagiá mu Galatusa
to cheráki na kratusa
to avgerinó.
Ap’ ta mátia mu glistrá
ke gia thíma me metrá,
pu karfónun san velónia
ta dekaenniá tu chrónia.
to glikó melachrinó
óso mésa mu stenázo
tóso pio pollá tu tázo.
Panagiá mu Galatusa
to cheráki na kratusa
to avgerinó.
Pu `ne apó afró ke gála
na anevename ti skála os ton uranó.
Pu `ne apó afró ke gála
na anevename ti skála os ton uranó
Panagiá mu Galatusa
to cheráki na kratusa
to avgerinó.
|
