|
Η λίμνη μου ξεράθηκε,
η νιότη μου μαράθηκε.
Δεν είμαι πια ελκυστικός
το άρωμά μου χάθηκε.
Μες στο γυαλί που έπεσα
μόνη φυγή η πτώση μου.
Μ’ έψησες κι όμως πάγωσα,
σαν γύρεψες τη δόση σου.
Υπογραφή το χρώμα μου
ό, τι κι αν έχω πάθει.
Και ας με βρίζουνε φριχτά,
πως είμαι κατακάθι.
Και αφού με αποξήραναν
γυρνώ ξανά στα ίδια μου.
Στα πρώτα τα λημέρια μου,
στους κόκκους, στα ζαφείρια μου.
Υπογραφή το χρώμα μου
ό, τι κι αν έχω πάθει.
Και ας με βρίζουνε φριχτά,
πως είμαι κατακάθι.
|
I límni mu kseráthike,
i nióti mu maráthike.
Den ime pia elkistikós
to áromá mu cháthike.
Mes sto gialí pu épesa
móni figí i ptósi mu.
M’ épsises ki ómos págosa,
san girepses ti dósi su.
Ipografí to chróma mu
ó, ti ki an écho páthi.
Ke as me vrízune frichtá,
pos ime katakáthi.
Ke afu me apoksíranan
girnó ksaná sta ídia mu.
Sta próta ta liméria mu,
stus kókkus, sta zafiria mu.
Ipografí to chróma mu
ó, ti ki an écho páthi.
Ke as me vrízune frichtá,
pos ime katakáthi.
|
