|
Κουράστηκα να ζω σε μια σκληρή πραγματικότητα
και να μη βλέπω ουρανό στο δυο σου μάτια,
δε θέλω να σκορπάς τα πιο μεγάλα μου τα όνειρα
και να με κάνεις με τα λόγια σου κομμάτια.
Το τελευταίο σ’ αγαπώ θέλω σ’ εσένα να το πω,
την πιο μεγάλη μου αγάπη και ωραία,
το τελευταίο σ’ αγαπώ θέλω σ’ εσένα να το πω,
γιατί το ξέρεις, δε σ’ αγάπησα τυχαία.
Κουράστηκα να ζω μες στης σιωπής σου τη συχνότητα
και τη φωνή να μην ακούω της ψυχής σου,
θα ψάχνω σε σκιές του έρωτά σου την ταυτότητα,
λαθρεπιβάτης να ‘μαι πάνω στο κορμί σου.
Το τελευταίο σ’ αγαπώ θέλω σ’ εσένα να το πω,
την πιο μεγάλη μου αγάπη και ωραία,
το τελευταίο σ’ αγαπώ θέλω σ’ εσένα να το πω,
γιατί το ξέρεις, δε σ’ αγάπησα τυχαία.
|
Kurástika na zo se mia sklirí pragmatikótita
ke na mi vlépo uranó sto dio su mátia,
de thélo na skorpás ta pio megála mu ta ónira
ke na me kánis me ta lógia su kommátia.
To telefteo s’ agapó thélo s’ eséna na to po,
tin pio megáli mu agápi ke orea,
to telefteo s’ agapó thélo s’ eséna na to po,
giatí to kséris, de s’ agápisa tichea.
Kurástika na zo mes stis siopís su ti sichnótita
ke ti foní na min akuo tis psichís su,
tha psáchno se skiés tu érotá su tin taftótita,
lathrepivátis na ‘me páno sto kormí su.
To telefteo s’ agapó thélo s’ eséna na to po,
tin pio megáli mu agápi ke orea,
to telefteo s’ agapó thélo s’ eséna na to po,
giatí to kséris, de s’ agápisa tichea.
|
