Χτύπα, καμπάνα, θλιβερά,
τον κόσμο να ξυπνήσεις,
καρδιές που δεν επόνεσαν
απόψε να ραΐσεις.
Ο Χάρος την πόρτα μου χτυπά,
χτύπα κι εσύ, καμπάνα,
δε θα με κλάψει άλλος κανείς,
μόν’ η γλυκιά μου η μάνα.
Τις τελευταίες μου στιγμές
όλοι μ’ απαρνηθήκαν,
όσα καλά κι αν έκανα
στον κόσμο, ξεχαστήκαν.
Ο Χάρος την πόρτα μου χτυπά,
χτύπα κι εσύ, καμπάνα,
δε θα με κλάψει άλλος κανείς,
μόν’ η γλυκιά μου η μάνα.
Ως και αυτή π’ αγάπαγα
και λάτρευα ως τώρα
κι αυτή με εγκατέλειψε
στην υστερνή μου ώρα.
Ο Χάρος την πόρτα μου χτυπά,
χτύπα κι εσύ, καμπάνα,
δε θα με κλάψει άλλος κανείς,
μόν’ η γλυκιά μου η μάνα.
|
Chtípa, kabána, thliverá,
ton kósmo na ksipnísis,
kardiés pu den epónesan
apópse na raΐsis.
O Cháros tin pórta mu chtipá,
chtípa ki esí, kabána,
de tha me klápsi állos kanis,
món’ i glikiá mu i mána.
Tis teleftees mu stigmés
óli m’ aparnithíkan,
ósa kalá ki an ékana
ston kósmo, ksechastíkan.
O Cháros tin pórta mu chtipá,
chtípa ki esí, kabána,
de tha me klápsi állos kanis,
món’ i glikiá mu i mána.
Os ke aftí p’ agápaga
ke látreva os tóra
ki aftí me egkatélipse
stin isterní mu óra.
O Cháros tin pórta mu chtipá,
chtípa ki esí, kabána,
de tha me klápsi állos kanis,
món’ i glikiá mu i mána.
|