Χωρίς αποσκευές γυρίζω
απ’ το ταξίδι της ζωής,
με την καρδιά γεμάτη δρόμους,
ακούραστος προσκυνητής.
Είδα σοφούς να απορούνε
κι απλούς ανθρώπους να απαντούν
για το χορτάρι που ανεβαίνει
ακόμα κι όταν το πατούν.
Το πιο κουραστικό ταξίδι
το `κανα μέσα μου βαθιά,
βρήκα δε βρήκα εγώ το ξέρω
πετώντας πάνω απ’ τη φωτιά.
Κάποτε πήγα να λυγίσω
κι είδα τον Αλεξανδρινό
να δείχνει με το χέρι την Ιθάκη,
ατέλειωτο προορισμό.
Χωρίς αποσκευές γυρίζω
απ’ το ταξίδι μιας ζωής,
χωρίς αποσκευές θα φύγω
στο τέλος τούτης της γιορτής.
|
Chorís aposkevés girízo
ap’ to taksídi tis zoís,
me tin kardiá gemáti drómus,
akurastos proskinitís.
Ida sofus na aporune
ki aplus anthrópus na apantun
gia to chortári pu aneveni
akóma ki ótan to patun.
To pio kurastikó taksídi
to `kana mésa mu vathiá,
vríka de vríka egó to kséro
petóntas páno ap’ ti fotiá.
Kápote píga na ligiso
ki ida ton Aleksandrinó
na dichni me to chéri tin Itháki,
atélioto proorismó.
Chorís aposkevés girízo
ap’ to taksídi mias zoís,
chorís aposkevés tha fígo
sto télos tutis tis giortís.
|