|
Στο πουθενά τα μάτια σου μα εγώ δίπλα σ’ εσένα,
δεν άκουγες, δεν έβλεπες πόσο σε αγαπώ,
εγώ, πάντα μέσ’ στη σιωπή, δειλά σου εξηγούσα,
αν μάθεις πόσο σ’ αγαπώ, μπορεί να φοβηθείς.
Κλεμμένη αγάπη, έφυγες μακριά, φεγγάρια ματωμένα,
στ’ αζήτητα η δική μου η καρδιά που ράγισε για σένα,
ποτέ δεν είπες ότι μ’ αγαπάς, τα μάτια σου ήταν ξένα,
σε λήστεψαν, σου έταξαν πολλά, ζωή παραμυθένια.
Το ήξερα, δεν ήθελα όμως να το πιστέψω,
ήξερα πως δεν μ’ αγαπάς, μα σ’ αγαπώ εγώ,
τα μάτια σου ήταν σκοτεινά, σαν μαύρη καταιγίδα,
αν μάθεις πόσο σ’ αγαπώ, μπορεί να φοβηθείς.
Κλεμμένη αγάπη, έφυγες μακριά, φεγγάρια ματωμένα,
στ’ αζήτητα η δική μου η καρδιά που ράγισε για σένα,
ποτέ δεν είπες ότι μ’ αγαπάς, τα μάτια σου ήταν ξένα,
σε λήστεψαν, σου έταξαν πολλά, ζωή παραμυθένια.
|
Sto puthená ta mátia su ma egó dípla s’ eséna,
den ákuges, den évlepes póso se agapó,
egó, pánta més’ sti siopí, dilá su eksigusa,
an máthis póso s’ agapó, bori na fovithis.
Klemméni agápi, éfiges makriá, fengária matoména,
st’ azítita i dikí mu i kardiá pu rágise gia séna,
poté den ipes óti m’ agapás, ta mátia su ítan kséna,
se lístepsan, su étaksan pollá, zoí paramithénia.
To íksera, den íthela ómos na to pistépso,
íksera pos den m’ agapás, ma s’ agapó egó,
ta mátia su ítan skotiná, san mavri kategida,
an máthis póso s’ agapó, bori na fovithis.
Klemméni agápi, éfiges makriá, fengária matoména,
st’ azítita i dikí mu i kardiá pu rágise gia séna,
poté den ipes óti m’ agapás, ta mátia su ítan kséna,
se lístepsan, su étaksan pollá, zoí paramithénia.
|
