|
Υπάρχω
κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω,
σκλάβα τη ζωή σου θα ’χω
κι ας βαδίζουμε σε δρόμους χωριστούς.
Υπάρχω
μες στα μάτια σου που κλαίνε,
μες στα χείλη σου που καίνε
και θα υπάρχω στα τραγούδια που θ’ ακούς.
Είμαι της ζωής σου ο ένας,
δε με σβήνει κανένας
κι αν με άλλους μιλάς
κι ώρες ώρες γελάς
κατά βάθος πονάς,
γιατί σκέφτεσαι εμένα.
Είμαι και αρχή και φινάλε
και στη σκέψη σου βάλε
πως αν κάνεις δεσμό
μέσ’ σε λίγο καιρό
θα χωρίσεις γιατί
θα υπάρχω εγώ.
Υπάρχω,
στη χαρά σου και στη λύπη
η μορφή μου δε θα σου λείπει
κι ούτε πρόκειται ποτέ να ξεχαστώ.
Υπάρχω
μες στην τύχη σου που βρίζεις,
στο μυαλό σου που ζαλίζεις
με τσιγάρο μ’ αναμνήσεις και πιοτό.
Είμαι της ζωής σου ο ένας,
δε με σβήνει κανένας
κι αν με άλλους μιλάς
κι ώρες ώρες γελάς
κατά βάθος πονάς,
γιατί σκέφτεσαι εμένα.
Είμαι και αρχή και φινάλε
και στη σκέψη σου βάλε
πως αν κάνεις δεσμό
μέσ’ σε λίγο καιρό
θα χωρίσεις γιατί
θα υπάρχω εγώ.
|
Ipárcho
ki óso ipárchis tha ipárcho,
skláva ti zoí su tha ’cho
ki as vadízume se drómus choristus.
Ipárcho
mes sta mátia su pu klene,
mes sta chili su pu kene
ke tha ipárcho sta tragudia pu th’ akus.
Ime tis zoís su o énas,
de me svíni kanénas
ki an me állus milás
ki óres óres gelás
katá váthos ponás,
giatí skéftese eména.
Ime ke archí ke finále
ke sti sképsi su vále
pos an kánis desmó
més’ se lígo keró
tha chorísis giatí
tha ipárcho egó.
Ipárcho,
sti chará su ke sti lípi
i morfí mu de tha su lipi
ki ute prókite poté na ksechastó.
Ipárcho
mes stin tíchi su pu vrízis,
sto mialó su pu zalízis
me tsigáro m’ anamnísis ke piotó.
Ime tis zoís su o énas,
de me svíni kanénas
ki an me állus milás
ki óres óres gelás
katá váthos ponás,
giatí skéftese eména.
Ime ke archí ke finále
ke sti sképsi su vále
pos an kánis desmó
més’ se lígo keró
tha chorísis giatí
tha ipárcho egó.
|
