Γιατί κάτι που αρχίζει ωραία
θα πρέπει να `χει πάντοτε κατάληξη μοιραία
Γιατί, γιατί να σ’ αγαπήσω
αφού στο τέλος ξέρω πως θα πρέπει να σ’ αφήσω
Έπιασε βροχή, αγάπη καλοκαιρινή
Φθινόπωρο ξανά και η ζωή μου αδειανή
Δε φτιάχτηκε για μας ετούτη η εποχή
Εμάς κανείς δε μας θυμάται
μια αγάπη από ζάχαρη που τη βροχή φοβάται
Εμείς χωρίς δοξάρι βιόλα
δυο δέντρα φυλλοβόλα
που ζουν μονάχα μια εποχή
Έπιασε βροχή, αγάπη καλοκαιρινή
Φθινόπωρο ξανά και η ζωή μου αδειανή
Δε φτιάχτηκε για μας ετούτη η εποχή
|
Giatí káti pu archízi orea
tha prépi na `chi pántote katáliksi mirea
Giatí, giatí na s’ agapíso
afu sto télos kséro pos tha prépi na s’ afíso
Έpiase vrochí, agápi kalokeriní
Fthinóporo ksaná ke i zoí mu adianí
De ftiáchtike gia mas etuti i epochí
Emás kanis de mas thimáte
mia agápi apó záchari pu ti vrochí fováte
Emis chorís doksári vióla
dio déntra fillovóla
pu zun monácha mia epochí
Έpiase vrochí, agápi kalokeriní
Fthinóporo ksaná ke i zoí mu adianí
De ftiáchtike gia mas etuti i epochí
|