Δεν είχες παραπάνω απ’ τις άλλες,
τώρα που το σκέφτομαι δεν είχες τίποτα,
τελειώνουν οι αγάπες οι μεγάλες
και οι όρκοι μένουνε και τα λόγια τ’ ανείπωτα.
Αγάπη που χάθηκες ήσουν κι εσύ,
ποτέ δε μου στάθηκες ούτε στιγμή,
ανόητα φέρθηκες, ποτέ δε με σκέφτηκες,
κι όμως μου έμεινες για μια ζωή.
Με καίνε των φιλιών σου τα σημάδια
και ζητώ τα χάδια σου που ήταν ψεύτικα,
ατέλειωτα μου φαίνονται τα βράδια
κι είναι, ξέρω, λάθος μου που σ’ ερωτεύτηκα.
Αγάπη που χάθηκες ήσουν κι εσύ,
ποτέ δε μου στάθηκες ούτε στιγμή,
ανόητα φέρθηκες, ποτέ δε με σκέφτηκες,
κι όμως μου έμεινες για μια ζωή.
|
Den iches parapáno ap’ tis álles,
tóra pu to skéftome den iches típota,
teliónun i agápes i megáles
ke i órki ménune ke ta lógia t’ anipota.
Agápi pu cháthikes ísun ki esí,
poté de mu státhikes ute stigmí,
anóita férthikes, poté de me skéftikes,
ki ómos mu émines gia mia zoí.
Me kene ton filión su ta simádia
ke zitó ta chádia su pu ítan pseftika,
atéliota mu fenonte ta vrádia
ki ine, kséro, láthos mu pu s’ eroteftika.
Agápi pu cháthikes ísun ki esí,
poté de mu státhikes ute stigmí,
anóita férthikes, poté de me skéftikes,
ki ómos mu émines gia mia zoí.
|