Έι, εσύ με το πιστόλι
που γυρνάς μέσα στην πόλη
και το παίζεις ο Ρομπέν των χαζών,
άμα θέλεις να με πείσεις
τράβα πρώτα να χτυπήσεις
έναν έμπορο σκληρών ναρκωτικών.
Έι, εσύ με τη ρουκέτα
και τα σηκωμένα πέτα
που καμώνεσαι πως είσαι ο Ζορό,
άμα έχεις αγωνία
κοίτα τη Μακεδονία
και των ύπουλων χιτώνων το χορό.
Κι άσ’ τον Κώστα και τον Τάκη,
τη Μαρία και τον Τρούλη
σαν παιδιά που `ναι να παίζουνε κρυφτό,
γιατί εγώ τους έχω βάλει
να μου φτιάνουνε κεφάλι,
τους καημούς του Κάτω κόσμου να ξεχνώ.
Έι, εσύ με την οβίδα,
την κλεμμένη πινακίδα,
που φαντάζεσαι πως είσαι τιμωρός,
άκουσε λίγο το Γιάννη
κι άσε το Βαρδινογιάννη
με το χρήμα να αισθάνεται γερός,
Έι, εσύ με το μασούρι
και με την κρυμμένη μούρη,
των γνωστών και των αγνώστων αρχηγών,
δεν τα θέλω τέτοια τώρα,
η Ελλάδα είναι χώρα
ευγενών και φανερών αναρχικών.
Κι άσ’ τον Κώστα και τον Τάκη,
τη Μαρία και τον Τρούλη
σαν παιδιά που `ναι να παίζουνε κρυφτό,
γιατί εγώ τους έχω βάλει
να μου φτιάνουνε κεφάλι,
τους καημούς του Κάτω κόσμου να ξεχνώ.
|
Έi, esí me to pistóli
pu girnás mésa stin póli
ke to pezis o Robén ton chazón,
áma thélis na me pisis
tráva próta na chtipísis
énan éboro sklirón narkotikón.
Έi, esí me ti rukéta
ke ta sikoména péta
pu kamónese pos ise o Zoró,
áma échis agonía
kita ti Makedonía
ke ton ípulon chitónon to choró.
Ki ás’ ton Kósta ke ton Táki,
ti María ke ton Truli
san pediá pu `ne na pezune kriftó,
giatí egó tus écho váli
na mu ftiánune kefáli,
tus kaimus tu Káto kósmu na ksechnó.
Έi, esí me tin ovída,
tin klemméni pinakída,
pu fantázese pos ise timorós,
ákuse lígo to Giánni
ki áse to Oardinogiánni
me to chríma na esthánete gerós,
Έi, esí me to masuri
ke me tin krimméni muri,
ton gnostón ke ton agnóston archigón,
den ta thélo tétia tóra,
i Elláda ine chóra
evgenón ke fanerón anarchikón.
Ki ás’ ton Kósta ke ton Táki,
ti María ke ton Truli
san pediá pu `ne na pezune kriftó,
giatí egó tus écho váli
na mu ftiánune kefáli,
tus kaimus tu Káto kósmu na ksechnó.
|