|
Θυμάμαι χρόνια που κοιμόμουνα πολύ βαθιά
μες στην ομίχλη,
ονειρευόμουν τα μεσάνυχτα τα σκοτεινά
μες στην ομίχλη,
μα απ’ όνειρο βαθύ λέω πως τώρα ξύπνησα,
Βαβυλωνία,
το μονοπάτι το κακόφημο το νίκησα
Βαβυλωνία.
Ναι, σε ξέρω καλά, σε ξέρω απ’ τα παλιά
μου έχεις τάξει πολλά, μα δε σ’ αντέχω πια!
Της ιστορίας το καράβι και του έρωτα
μες στην ομίχλη,
μια τρικυμία της καρδιάς το τύλιξε
μες στην ομίχλη,
μα πίσω απ’ όλα βλέπω ουράνιο γαλάζιο φως
Βαβυλωνία,
θέλω να ζήσω τη ζωή και τώρα ξέρω πώς
Βαβυλωνία.
Ναι, σε ξέρω καλά, σε ξέρω απ’ τα παλιά
μου έχεις τάξει πολλά, μα δε σ’ αντέχω πια!
Της ιστορίας το καράβι και του έρωτα
μες στην ομίχλη,
μια τρικυμία της καρδιάς το τύλιξε
μες στην ομίχλη,
μα πίσω απ’ όλα βλέπω ουράνιο φως
Βαβυλωνία,
θέλω να ζήσω τη ζωή και τώρα ξέρω πώς
Βαβυλωνία.
Ναι, σε ξέρω καλά, σε ξέρω απ’ τα παλιά
μου έχεις τάξει πολλά, μα δε σ’ αντέχω πια!
|
Thimáme chrónia pu kimómuna polí vathiá
mes stin omíchli,
onirevómun ta mesánichta ta skotiná
mes stin omíchli,
ma ap’ óniro vathí léo pos tóra ksípnisa,
Oavilonía,
to monopáti to kakófimo to níkisa
Oavilonía.
Ne, se kséro kalá, se kséro ap’ ta paliá
mu échis táksi pollá, ma de s’ antécho pia!
Tis istorías to karávi ke tu érota
mes stin omíchli,
mia trikimía tis kardiás to tílikse
mes stin omíchli,
ma píso ap’ óla vlépo uránio galázio fos
Oavilonía,
thélo na zíso ti zoí ke tóra kséro pós
Oavilonía.
Ne, se kséro kalá, se kséro ap’ ta paliá
mu échis táksi pollá, ma de s’ antécho pia!
Tis istorías to karávi ke tu érota
mes stin omíchli,
mia trikimía tis kardiás to tílikse
mes stin omíchli,
ma píso ap’ óla vlépo uránio fos
Oavilonía,
thélo na zíso ti zoí ke tóra kséro pós
Oavilonía.
Ne, se kséro kalá, se kséro ap’ ta paliá
mu échis táksi pollá, ma de s’ antécho pia!
|
