Αν, λέω αν, δεν ήσουνα το παν
του κόσμου το αμάν
μπορούσα να αντέξω.
Αν, λέω αν, δεν ήσουνα το παν
στου κόσμου το αμάν
δε θα ’μενα απ’ έξω.
Εγώ, εσύ κι η ζάλη μου
κλεισμένα στο κεφάλι μου
στα μέρη που σ’ αγάπησα γυρίζω
και πίνοντας τα ξύδια μου
σε ψάχνω στα ταξίδια μου
αφού εσένα πια δε σε γνωρίζω.
Αν, λέω αν, δεν ήσουνα το παν
θα είχα καρδιά
και δύναμη ν’ αλλάξω.
Αν, λέω αν, δεν ήσουνα το παν
θα είχα και φτερά
αλλού για να πετάξω.
Εγώ, εσύ κι η ζάλη μου
κλεισμένα στο κεφάλι μου…
|
An, léo an, den ísuna to pan
tu kósmu to amán
borusa na antékso.
An, léo an, den ísuna to pan
stu kósmu to amán
de tha ’mena ap’ ékso.
Egó, esí ki i záli mu
klisména sto kefáli mu
sta méri pu s’ agápisa girízo
ke pínontas ta ksídia mu
se psáchno sta taksídia mu
afu eséna pia de se gnorízo.
An, léo an, den ísuna to pan
tha icha kardiá
ke dínami n’ allákso.
An, léo an, den ísuna to pan
tha icha ke fterá
allu gia na petákso.
Egó, esí ki i záli mu
klisména sto kefáli mu…
|