Αν θες ν’ ακούσεις τη βροχή
όταν χτυπάει στα δέντρα
ακούμπησε στο στήθος μου
και τις πληγές μου μέτρα.
Αν θες ν’ ακούσεις κύματα
όταν χτυπούν σε βράχο
θυμήσου μόνο τη στιγμή
που μ’ άφησες μονάχο.
Κι αν θες να δεις τα θαύματα
πώς γίνονται, μικρό μου
δωσ’ μου ξανά το σώμα σου
και πάρε το δικό μου.
Αν θες να δεις τον κεραυνό
να γίνεται παιχνίδι
θυμήσου αυτό που ζήσαμε
στο πρώτο μας ταξίδι.
Αν θες να δεις στα μάτια μου
το δάκρυ να στερέψει
φέρε μου πίσω την καρδιά
που χρόνια μου ‘χεις κλέψει.
|
An thes n’ akusis ti vrochí
ótan chtipái sta déntra
akubise sto stíthos mu
ke tis pligés mu métra.
An thes n’ akusis kímata
ótan chtipun se vrácho
thimísu móno ti stigmí
pu m’ áfises monácho.
Ki an thes na dis ta thafmata
pós ginonte, mikró mu
dos’ mu ksaná to sóma su
ke páre to dikó mu.
An thes na dis ton keravnó
na ginete pechnídi
thimísu aftó pu zísame
sto próto mas taksídi.
An thes na dis sta mátia mu
to dákri na sterépsi
fére mu píso tin kardiá
pu chrónia mu ‘chis klépsi.
|