Δεν είχε νόημα η ζωή μου μέχρι χθες
είχα μια φλόγα στο κορμί μου, είχα ενοχές
κι ήρθες εσύ κι έγινες δρόμος
δεν το περίμενα και όμως…
Ανάσταση, σαν του φαντάρου διαταγή
που από προσοχή χτυπάει ανάπαυση
Σαν την αρρώστια τη βαριά
που σημειώνει ξαφνικά ανάκαμψη
Σαν τον φτωχό αμαρτωλό
που περιμένει από το θεό ανάσταση
Δεν έχει τέλος το μαρτύριο που ζω
όλα αρχίζουν και τελειώνουνε εδώ
Θέλω να σ’ έχω μα σε χάνω
μείνε μαζί μου κι ας πεθάνω
Ανάσταση, σαν του φαντάρου διαταγή
που από προσοχή χτυπάει ανάπαυση
Σαν την αρρώστια τη βαριά
που σημειώνει ξαφνικά ανάκαμψη
Σαν τον φτωχό αμαρτωλό
που περιμένει από το θεό ανάσταση
|
Den iche nóima i zoí mu méchri chthes
icha mia flóga sto kormí mu, icha enochés
ki írthes esí ki égines drómos
den to perímena ke ómos…
Anástasi, san tu fantáru diatagí
pu apó prosochí chtipái anápafsi
San tin arróstia ti variá
pu simióni ksafniká anákampsi
San ton ftochó amartoló
pu periméni apó to theó anástasi
Den échi télos to martírio pu zo
óla archízun ke teliónune edó
Thélo na s’ écho ma se cháno
mine mazí mu ki as petháno
Anástasi, san tu fantáru diatagí
pu apó prosochí chtipái anápafsi
San tin arróstia ti variá
pu simióni ksafniká anákampsi
San ton ftochó amartoló
pu periméni apó to theó anástasi
|