Κόκκινο τριαντάφυλλο
Είσαι μες στην καρδιά μου
Την νύχτα γίνεσαι πληγή
Που τρώει τα σωθικά μου
Έρχεσαι πάντα πιο νωρίς
Κανείς δε σε γνωρίζει
άλλον τον κάνεις ν’ αγαπά
Κι άλλον να μη γυρίζει
Και δε σου φτάνουν όλ’ αυτά
Φεύγεις και δε θυμάσαι
Ωραία είσαι άνοιξη
Γιατί δε μας λυπάσαι
Έρχεσαι λίγο κάθεσαι
Στον κήπο μας κι ανθίζεις
Το αίμα μας επότισε
Κι ανάσταση μυρίζεις
Κι όταν θα φύγεις τίποτα
Δε θα ’ναι όπως πρώτα
άσε για λίγο ανοιχτή
Του ουρανού την πόρτα
|
Kókkino triantáfillo
Ise mes stin kardiá mu
Tin níchta ginese pligí
Pu trói ta sothiká mu
Έrchese pánta pio norís
Kanis de se gnorízi
állon ton kánis n’ agapá
Ki állon na mi girízi
Ke de su ftánun ól’ aftá
Fevgis ke de thimáse
Orea ise ániksi
Giatí de mas lipáse
Έrchese lígo káthese
Ston kípo mas ki anthízis
To ema mas epótise
Ki anástasi mirízis
Ki ótan tha fígis típota
De tha ’ne ópos próta
áse gia lígo anichtí
Tu uranu tin pórta
|