|
Απόψε κέρνα με να πιω
απ’ της αγάπης το πιοτό για να μεθύσω,
όσες φορές κι αν με κερνάς,
το πίνω, να μην το ξεχνάς, και στάλα δε θ’ αφήσω,
όσες φορές κι αν με κερνάς,
το πίνω, να μην το ξεχνάς, και στάλα δε θ’ αφήσω.
Είν’ της αγάπης το πιοτό,
απ’ όλα το πιο δυνατό μα θα το πίνω,
κι αν θα μεθύσω μια βραδιά,
μες στη δικιά σου αγκαλιά να ξέρεις πως θα μείνω,
κι αν θα μεθύσω μια βραδιά,
μες στη δικιά σου αγκαλιά να ξέρεις πως θα μείνω.
Κάνε τα χείλη σου γυαλί
και γέμισέ τα πιο πολύ για να ρουφήξω,
απόσταγμα από φιλιά,
μες στη δικιά σου αγκαλιά να πιω κι ας ξεψυχήσω,
απόσταγμα από φιλιά,
μες στη δικιά σου αγκαλιά να πιω κι ας ξεψυχήσω.
|
Apópse kérna me na pio
ap’ tis agápis to piotó gia na methíso,
óses forés ki an me kernás,
to píno, na min to ksechnás, ke stála de th’ afíso,
óses forés ki an me kernás,
to píno, na min to ksechnás, ke stála de th’ afíso.
In’ tis agápis to piotó,
ap’ óla to pio dinató ma tha to píno,
ki an tha methíso mia vradiá,
mes sti dikiá su agkaliá na kséris pos tha mino,
ki an tha methíso mia vradiá,
mes sti dikiá su agkaliá na kséris pos tha mino.
Káne ta chili su gialí
ke gémisé ta pio polí gia na rufíkso,
apóstagma apó filiá,
mes sti dikiá su agkaliá na pio ki as ksepsichíso,
apóstagma apó filiá,
mes sti dikiá su agkaliá na pio ki as ksepsichíso.
|
