|
Άτιμο πλάσμα, που σε είχα τόση ανάγκη
ήταν ανάγκη να φερθείς τόσο σκληρά
βρίσε με έστω, πριν να φύγεις πες μου κάτι
μη με κοιτάς μ’ αυτήν την πέτρινη ματιά
Δε θα γλιτώσεις από εμένα
θα στο χτυπάω πως ήσουν ψέμα
δε θ’ αγαπήσεις ποτέ κανένα
γιατί στο βάθος θέλεις εμένα
άτιμο πλάσμα, γιατί σ’ εμένα
Άτιμο πλάσμα θα μου λείψεις και το ξέρεις
τη μοναξιά δεν τη συνήθισε κανείς
φύγε λοιπόν να δούμε τι θα καταφέρεις
όμως την άκρη μακριά μου δε θα βρεις
|
Άtimo plásma, pu se icha tósi anágki
ítan anágki na ferthis tóso sklirá
vríse me ésto, prin na fígis pes mu káti
mi me kitás m’ aftín tin pétrini matiá
De tha glitósis apó eména
tha sto chtipáo pos ísun pséma
de th’ agapísis poté kanéna
giatí sto váthos thélis eména
átimo plásma, giatí s’ eména
Άtimo plásma tha mu lipsis ke to kséris
ti monaksiá den ti siníthise kanis
fíge lipón na dume ti tha kataféris
ómos tin ákri makriá mu de tha vris
|
