Μια ευθεία τρεμοπαίζει μες στο φως,
ήλιος ζωντανός, γαλάζιος ουρανός.
Λαμαρίνες που γυαλίζουν στη χαρά,
ρόδες παν μπροστά με φίλους και φωτιά.
Δε φρενάρω πουθενά.
Πόλεις και χωριά με φόρα τα περνώ
και όμως τραγουδώ, στο γκάζι μου φτερό.
Φίλοι που χωρούν στο πενταθέσιο,
πανηγύρι μου τρελό, υπαίθριο.
Δε φρενάρω πουθενά.
Είχα προορισμό της μοίρας το φτιαχτό
μα οδηγούσα πιο πέρα στο άγνωστο.
Το τραγούδι αυτό υψώνεται ψηλά
στων ονείρων μας τα απάτητα βουνά.
Δε φρενάρω πουθενά.
|
Mia efthia tremopezi mes sto fos,
ílios zontanós, galázios uranós.
Lamarínes pu gialízun sti chará,
ródes pan brostá me fílus ke fotiá.
De frenáro puthená.
Pólis ke choriá me fóra ta pernó
ke ómos tragudó, sto gkázi mu fteró.
Fíli pu chorun sto pentathésio,
panigiri mu treló, ipethrio.
De frenáro puthená.
Icha proorismó tis miras to ftiachtó
ma odigusa pio péra sto ágnosto.
To tragudi aftó ipsónete psilá
ston oniron mas ta apátita vuná.
De frenáro puthená.
|