Αυτόν που πέρασε γιατί μου τον θυμίζεις
Αφού δε σου ’δωσα ποτέ μου αφορμή
Ζηλεύεις άδικα και δεν υπολογίζεις
Πως είν’ για μένα η χειρότερη στιγμή
Γιατί αγάπη μου σε τρώει η ζήλεια
Με την καρδιά μου στο ’χω πει και με τα χείλια
Αυτός που πέρασε απ’ την ζωή μου
Δεν τα κατάφερε ν’ αγγίξει την ψυχή μου
Δεν ήταν έρωτας αυτός που ’χει περάσει
Ήτανε πίκρα στεναγμός και συμφορά
Άσε το χέρι σου σφιχτά να μ’ αγκαλιάσει
Κι ας μη μιλήσουμε γι’ αυτόν άλλη φορά
|
Aftón pu pérase giatí mu ton thimízis
Afu de su ’dosa poté mu aformí
Zilevis ádika ke den ipologizis
Pos in’ gia ména i chiróteri stigmí
Giatí agápi mu se trói i zília
Me tin kardiá mu sto ’cho pi ke me ta chilia
Aftós pu pérase ap’ tin zoí mu
Den ta katáfere n’ angiksi tin psichí mu
Den ítan érotas aftós pu ’chi perási
Ήtane píkra stenagmós ke simforá
Άse to chéri su sfichtá na m’ agkaliási
Ki as mi milísume gi’ aftón álli forá
|